Zwiedzanie wystawy możliwe od wtorku do soboty, w godzinach 13:00-19:00. Czas trwania wystawy: 19:02- 14.04.2021.

W chwili narodzin jesteśmy ikoną dziecka bez twarzy, o hebanowym kolorze[1]. Logując się po raz pierwszy na najbardziej znanym portalu społecznościowym, jesteśmy niczym tabula rasa[2]. Nie mają na nas wpływu: nasze geny, fizyczność, nasze predyspozycje. Linia czasu zapełnia się tekstem i obrazami. Ściana ta daje możliwość powrotu i zmiany dla każdego znaku jaki został na niej zapisany. Nasza bezcielesna aktywność staję się nowym ciałem w alternatywnej przestrzeni. Proces ten może wynikać z chęci doświadczenia ekstazy, oderwanie się od ciała i wniknięcia w inne.

Dla mnie wirtualna rzeczywistość jest ekosystemem wypełnionym znanymi elementami. Znajome drzewa i skały. Te same lasy i pasma górskie. Jednak podobieństwo te jest tylko pozorne. Kolaż ten nigdy nie będzie przypominał bliskiego nam miejsca, a będzie tylko reprezentacją znaku, którego znaczeniem jest dla nas definicja pejzażu. Można to porównać do uczucia chłodu, mimo przebywania w ogrzanym mieszkaniu. Przestrzeń pozornie oswojona, ale obca i niemożliwa do zrozumienia.

Pojawiamy się w czerni. Idąc naprzód ciemność wypluwa przed nami kolejne resztki tego co widzialne. Z jej ust wychodzą: najpierw liście, potem całe drzewa. Z jej paszczy wylewa się ziemia i kamienie. W końcu wykrztusza ścieżkę prowadzącą do polany. Na trawie leży bezkształtne cielsko ogromnych rozmiarów. Zbliżając się do jego oblicza, z mroku wyłania się wielkie oko. Mamy nadzieje, że zetknięcie spojrzeń doprowadzi do spotkania, jednak wielkie oko zdaje się nie posiadać żadnych oznak życia.

W filmie Harmonie Werckmeistera[3] reżyser pokazuje przyjazd cyrku do pewnego węgierskiego miasteczka. Główną atrakcją jest tajemnicze stworzenie z głębin, wielkie cielsko wieloryba. Z mroku wyłania się chropowata skóra, która błyszczy niczym lśniąca faktura przybrzeżnych skał. Fiszbiny wyglądają jak łodygi tataraku. W końcu przygląda się nam połyskujące, szklane oko. Wirtualne ślepie przymocowane do cyfrowego korpusu jest jak zniekształcone, lustrzane odbicie. Po drugiej stronie lustra znajduję się coś majestatycznego, niezrozumiałego, ale przede wszystkim martwego. Pytanie: czy to coś dopiero stało się martwe? Czy nie zdążyło jeszcze być żywe? 

Większość z nas miała okazję doświadczyć immersji w wirtualnym świecie, totalnego zaangażowania w to, co dzieje się „tam”, przy jednoczesnym zaprzestaniu odbierania bodźców ze świata fizycznego.[4]

[1]Ikona dziecka bez twarzy towarzyszy nowo powstałym kontom na serwisie facebook.com

[2]według J. Locke’a – pierwotny stan umysłu ludzkiego, pozbawionego wszelkiej wiedzy, która może być nabyta dopiero dzięki doświadczeniu. https://sjp.pwn.pl/slowniki/tabula%20rasa.html

[3]Film z 2000-ego roku produkcji: Francja / Niemcy / Węgry / Włochy, reż: Béla Tarr https://www.filmweb.pl/film/Harmonie+Werckmeistera-2000-117108

[4]Kluz-Knopek Urszula, PlayDead.info. Śmierć/nieśmiertelność jako pojęcia z pozoru przeciwstawne w kulturze współczesnej, Gdańsk, fundacja terytoria książki, 2020, str. 92

Mateusz Kokot:
ur. 27.01.1992 w Tarnowskich Górach. Ukończył Akademię Sztuk
Pięknych w Katowicach w 2018. Dyplom z wyróżnieniem
w pracowni prof. Andrzeja Tobisa. Obecnie uczestnik III roku studiów
doktoranckich na macierzystej uczelni. Zajmuje się malarstwem, rysunkiem, sztuką video, rzeźbą, grafiką interaktywną. Mieszka i tworzy w Tarnowskich Górach.
Najważniejsze nagrody:
2015
Nagroda rektora ASP Kraków, Grand Prix Młodej Grafiki Polskiej 2015
2016
II miejsce na Digital Art Attack Festival 2016
2017
Finalista 16 edycji konkursu Artystyczna Podróż Hestii
Stypendysta Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego
2018
Nagroda BPSC, sponsora młodej sztuki, za
najlepszy dyplom na kierunku: malarstwo
Finalista konkursu Transgrafia
Laureat Interdyscyplinarnego konkursu na najlepszy
dyplom na kierunkach artystycznych artNoble 2018

Najważniejsze wystawy:
2015
Wystawa finalistów Grand Prix Młodej Grafiki Polskiej,
w ramach MiędzynarodowegoTriennale Grafiki
Polskiej 2015, Galeria Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie
2016
Wystwa finalistów Digital Art Attack Festival -Telpod Kraków
2017
Wystawa finalistów 10-tej edycji Biennale Grafiki Studenckiej.
Galeria miejska Arsenał, Poznań
Wystawa finalistow konkursu Grand Prix Grafika Roku, ASP Kraków
Wystawa finałowa 16-tej edycji konkursu Artystyczna
Podróż Hestii, Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie
Sztuka teraz, Wystawa charytatywna organizowana przez
Szlachetną paczkę wraz z Muzeum Narodowym w Krakowie
2018
À la Flamande 3 – Pejzaż, Wystawa
zbiorowa, Galeria propaganda, Warszawa
Przejrzystość rzeczy, Wystawa zbiorowa studentów pracowni działań inter-dyscyplinarnych ASP w Katowicach, Galeria Działań, Warszawa
Projekt Powiększenie: Prawo serii oraz
Kalendarz niepokoju, StrefArt, Tychy
Podziemny strumień. O emocjach w muzyce, Rondo sztuki, Katowice
Wystawa finalistów Transgrafii, w ramach MiędzynarodowegoTriennale
Grafiki Polskiej 2018, Teren Fundacji
Tytano – ul. Dolnych Młynów 10, Kraków
2019
Wystawa artystów związanych z OpenCall
Magazine, W-arte, Warszawa
Wystawa konkursowa Weltschmerz w ramach
Triennale Rysunku Wrocław 2019, BWA Wrocław
Wystawa finalistów II edycji konkursu Zakłócenia:
Apoptoza, CSW Solvay
2020
29 Ogólnopolski Przegląd Malarstwa Młodych Promocje
2019, wystawa zbiorowa, wystawa pokonkursowa, Galeria Sztuki Współczesnej w Legnicy
artNOBLE 2018, wystawa zbiorowa, wystawa pokonkursowa,
Mazowieckie Centrum Sztuki Współczesnej ELEKTROWNIA
Gdzie są konfitury?, wystawa zbiorowa, BWA Zielona Góra
Djur, wystawa indywidualna, Rondo Sztuki w Katowicach